Ik ben Matyi Gabor, ik ben 23 jaar oud en ik kom uit een kindertehuis. De baas van dat tehuis nam ons een keer mee naar Timulazu. Ik wist niet goed wat daar was, wat we zouden gaan doen en ik had dus veel vragen: wat gaan we doen, wat voor soort mensen zijn daar? Maar, de mensen van de stichting hebben me alles uitgelegd. De eerste keer heb ik met hooi gewerkt, met Ghita en een ander meisje. Het is fijn om samen met andere mensen te werken, op die manier leer je elkaar kennen door samen te kletsen, elkaar dingen te vragen. Twee jaar lang heb ik dagbesteding gedaan bij Timulazu. Zelfs al had ik soms niet zoveel zin om te werken, toch deed ik wat me gevraagd werd. Ik vond het leuk om met beton te werken, bij de betonmolen. Na een tijdje had ik genoeg moed verzameld om naar mevrouw Evi te gaan om te vragen of ik misschien ook in het project zou mogen komen. Ik had vervolgens een officieel sollicitatiegesprek met de leiding daar en daarna was ik toegelaten in het project.  

Bij Timulazu kregen we allerlei cursussen, over bijvoorbeeld communicatie, relaties, hoe kan je beste met elkaar omgaan, dat je niet mag stelen en dat we de waarheid moeten spreken. Het beste deel was de groep jongeren die er toen was, we hadden een goede band met elkaar.  Ik vond het ook nog leuk om met meneer Mate te werken, met het hout zagen, en met meneer Wim, bij zijn huis en met het planten van bomen, van hem heb ik geleerd hoe ik bomen kan planten.

Ik geniet er van om lekker op mijn fiets door de stad te rijden zodat ik de stad en de natuur kan bewonderen in plaats van dat ik binnen in de bus zit. Ik wil graag een keer tot aan mijn werk fietsen, maar dat is nog wel een beetje te ver. Nog over Timulazu, ik weet nog dat we een keer Romania’s got talent deden en ik samen met anderen ging zingen, dat is een dierbare herinnering van me.  

Weet je, het leven is soms ook zwaar, je moet ook strijden in je leven. Je kan niet zomaar je baan opgeven voordat je een andere baan hebt, anders beland je op straat. Ik heb tijdens mijn tijd bij Timulazu stage gelopen bij een restaurant, samen met Ramona. Dat vond ik erg leuk, ik had daar wel willen blijven werken, maar toen kwam de pandemie en ging alles op slot. Daarna werd ik aangenomen bij een bakker, Eldi. Aan het begin was het wel moeilijk om naar zo’n nieuwe werkplek te gaan, ik kende daar niemand… Toen ik ook nog commentaar of vervelende opmerkingen kreeg van sommige collega’s was het nog moeilijker. Nu kan ik me er beter bij neerleggen: wie om me geeft zoals ik ben mag in mijn leven blijven, wie niet, niet. Na een tijd ging beter met mijn collega’s en heb ik er ook vrienden gemaakt. 

Mijn droom is om een eigen woonplek te hebben. Ik heb een baan en krijg een salaris, maar het is moeilijk om veel te sparen omdat het niet een heel hoog salaris is…  Ik ben blij dat ik het goed kan vinden met mijn Timulazu collega’s, dat we onze problemen goed op kunnen lossen. Dit jaar heb ik mijn verjaardag met hen gevierd, dat was super leuk. Ik ben al plannen aan het maken voor mijn volgende verjaardag, die wil ik graag in Sovata vieren, met al mijn collega’s, die als een familie voor me zijn.  Binnenkort gaan we op kamp, naar de zee. Ik kijk er enorm naar uit en hoop dat het leuk gaat zijn, zonder ruzies en dat we gewoon veel plezier zullen hebben met z’n allen.